Grzesiek
2003-10-25 23:37:21 UTC
Mój nowy artykuł na temat rodzajnika w Jn 1:1. Część forumowiczów już widziała
poszczególne fragmenty tego tekstu w różnych wątkach. Niestety, musze wywalic
większość tekstów greckich, poniewaz serwer wykrywa w moim poście niecenzuralne
slowa :-)))
Prawdziwe Bóstwo, a rodzajnik przy słowie 'theos'.
Niewątpliwie jednym z najbardziej niewygodnych fragmentów dla Świadków Jehowy
(dalej ŚJ) jest werset z Ewangelii św. Jana:
Jn 1:1Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo.(BT)
Aby podważyć Bóstwo Jezusa Chrystusa, zauważyli, że w tym wersecie jest użyte
dwa razy słowo Bóg, co więcej, przy tym słowie, które odnosi się do Ojca jest
rodzajnik 'ho', którego brak przy słowie Bóg odnoszącym się do Syna:
en archE En ho logos kai ho logos En pros ton theon kai theos En ho logos
na początek było - słowo i - słowo było u - Boga i Bóg było - słowo
Na podstawie powyższego ŚJ uznali, że skoro nie ma tam rodzajnika przy
słowie 'theos' odnoszącym się do Syna, to należy uznać, że Jezus nie jest
prawdziwym Bogiem równym Ojcu, tylko jest bogiem pisanym z małej litery.
Jak natomiast ma się prawdziwe Bóstwo do rodzajników. Prześledźmy to wiec!
--------------------------------------------------------------------------------
----------
Najpierw nasze rozumowanie zaczniemy od podziału bóstw na kategorie.
1. Bóg Ojciec – jako prawdziwe Bóstwo, którego nikt nie kwestionuje.
2. Syn Boży – jako Bóg o który rozgrywa się wieloletni konflikt. Dla
jednych jest to niezaprzeczalne Bóstwo równe Ojcu, dla innych jest to tylko
bóstwo pisane z małej litery.
3. Bóstwa, które były uważane przez pogan za prawdziwe bóstwa.
4. Przez nikogo nie kwestionowane bóstwa pisane z małej litery.
Śledząc dokładnie Pismo Święte Nowego Testamentu w języku oryginalnym można
zauważyć że:
1. Bóg Ojciec jest nazwany Bogiem (gr. 'theos') zarówno z rodzajnikiem:
J 1:1 Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo.(BT)
jak i bez rodzajnika:
J 1:6 Pojawił się człowiek posłany przez Boga - Jan mu było na imię.
2. Syn Boży jest nazwany Bogiem z rodzajnikiem:
J 20:28 Tomasz Mu odpowiedział: Pan mój i Bóg mój! (Słowo "Bóg" odnoszą do
Jezusa - "Prowadzenie rozmów na podstawie pism", Brooklyn 1991/2001, str. 126)
(warty podkreślenia jest fakt, że to nie Tomasz wypowiedział te
rodzajniki, bo mówił przecież po aramejsku. To Święty Jan je tam wstawił
zgodnie ze swoim zrozumieniem – ten który nie wstawił ich do J 1:1)
Hbr 1:8 Do Syna zaś: Tron Twój, Boże na wieki wieków (...).
(podobnie w Hbr 1:9)
jak i bez rodzajnika:
J 1:1 Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo.
(podobnie w J 1:18)
3. Bóstwa, które były uważane przez pogan za prawdziwe Bóstwa, są nazwane
Bogiem z rodzajnikiem:
Dz 19:37 Przywiedliście bowiem tych ludzi, którzy nie są ani
świętokradcami, ani też nie bluźnią naszej bogini.
jak i bez rodzajnika:
Dz 17:23 Przechodząc bowiem i oglądając wasze świętości jedną po drugiej,
znalazłem też ołtarz z napisem: "Nieznanemu Bogu". (...).
4. Przez nikogo nie kwestionowane bóstwa pisane z małej litery są nazwane
bogami z rodzajnikiem:
2Kor4:4 dla niewiernych, których umysły zaślepił bóg tego świata (...) –
mowa o szatanie.
- podobnie mamy w Flp 3:19.
jak i bez rodzajnika:
Jn 10:35 Jeżeli /Pismo/ nazywa bogami tych, do których skierowano słowo
Boże - a Pisma nie można odrzucić
Co więcej, w Nowym Testamencie można znaleźć kilka wersetów, w których jest
wymieniony Bóg prawdziwy i bóg pisany małą literą. Spójrzmy na dwa z nich,
które wydają się być bardzo ciekawe:
2 Kor 4:4 dla niewiernych, których umysły zaślepił bóg tego świata, aby nie
olśnił ich blask Ewnagelii chwały Chrystusa, który jest obrazem Boga.
W tekście greckim rodzajnik stoi zarówno przy fałszywym bogu jak i prawdziwym
Bogu.
Ga 4:8 Wprawdzie ongiś, nie znając Boga, służyliście bogom, którzy w
rzeczywistości nie istnieją.
W tekście greckim brak jest rodzajnika zarówno przy pierwszym słowie Bóg, jak i
przy tym drugim. Czy wobec tego mamy zrównać ich ze sobą?
Z tych rozważań nasuwa się wniosek, że występowanie rodzajnika (bądź jego brak)
przy słowie 'theos' ma się nijak do prawdziwego Bóstwa. Chcę zacytować mądre
powiedzenie góralskie, które bardzo podobnie i trafnie oddaje ten problem: "Jak
na Hieronima jest pogoda, albo nima, to w połowie listopada albo pada, albo ni
pada".
Teraz przyjrzyjmy się trochę dokładniej nauce ŚJ, którzy w swojej
publikacji "Prowadzenie rozmów na podstawie pism" (Brooklyn, 1991/2001, str.
126) piszą na ten temat:
"Czy z Jana 1:1 nie wynika, że Jezus jest Bogiem?
Jana 1:1 (BT): "Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było
Słowo [także Bw, Bp, Wujek, Bg, Kowalski]". Mo tłumaczy: "Logos był boski". W
AT czytamy: "Słowo było boskie". W miedzywierszowym przekładzie ED oddano ten
fragment podobnie jak w NW: "bogiem był Słowo".
Co takiego jest w tekście greckim, że niektórzy tłumacze nie decydują się na
zwrot: "Słowo było Bogiem"? Rodzajnik określony (ho) jest przed pierwszym
the•os' (Bóg), a nie ma go przed drugim. Konstrukcja rzeczownika z rodzajnikiem
określonym wskazuje na tożsamość, osobowość, podczas gdy orzecznik bez
rodzajnika poprzedzający czasowniki (zgodnie z budową zdania w języku greckim)
wskazuje na charakter, czyli cechę. Tak wiec tekst ten nie mówi, że Słowo
(Jezus) był tożsamy z Bogiem, u którego przebywał, tylko że Słowo był podobny
bogu, boski, że był bogiem (zob. NW z przypisami, s. 1579).
- W ten oto sposób ŚJ na podstawie braku rodzajnika sprowadzili osobę Jezusa
Chrystusa do postaci "boga" pisanego z małej litery. Przetłumaczyli więc ten
werset w sposób następujący:
Na początku był Słowo, a Słowo był u Boga i Słowo był bogiem.
W tejże publikacji ("Prowadzenie rozmów...") piszą dalej:
"Co apostoł Jan miał na myśli w Jana 1:1? Czy uważał, że Jezus jest Bogiem albo
że Jezus i jego Ojciec są jednym Bogiem? W wersecie 18 tego samego rozdziału
Jan napisał: "Boga nikt ["żaden człowiek", NW] nigdy nie widział; jedno-rodzony
Syn ["jednorodzony bóg", NW], który jest w łonie Ojca, ten opowiedział" (NT).
Czy ktoś z ludzi widział Jezusa Chrystusa, Syna? Oczywiście! Czy wobec tego Jan
powiedział, że Jezus jest Bogiem? Skądże!"
- Tutaj mamy jedną ciekawostkę. Zobaczmy jak głęboko ŚJ wnikają w kontekst,
analizując dokładnie werset 18 tego rozdziału. Niestety najwyraźniej nie
zauważyli oni, że w tym wersecie przy słowie "Boga" odnoszącym się do Ojca ni
ma rodzajnika greckiego "ton". Co więcej, piszą oni, że Boga nikt nie widział,
a Jezusa przecież widzieli. Ale przecież natchniony autor pisze o "Bogu bez
rodzajnika", że go nikt nie widział. Sami wcześniej uczyli, że Jezus
jest "bogiem bez rodzajnika" – to jak to w końcu jest? Widział ktoś "boga bez
rodzajnika", czy nie widział? Takie jest ich właśnie zrozumienie kwestii
rodzajników i słowa "widzieć", które odbierają w jego potocznym znaczeniu
(Znacznie szersze tego słowa <gr. 'horaO'> pokazują nam takie fragmenty jak Jn
14:7-11, 3Jn 1:11 itp.). Następnie SJ piszą dalej w tejże publikacji:
"Pod koniec swej Ewangelii Jan podsumował tę sprawę następująco: "Te zaś są
spisane, abyście wierzyli, że Jezus jest Chrystusem, [nie Bogiem, lecz] Synem
Boga" (Jana 20:31).
Czy okrzyk Tomasza według Jana 20:28 nie świadczy o tym, że Jezus naprawdę jest
Bogiem?
W Jana 20:28 czytamy: "Odpowiedział Tomasz i rzekł mu: Pan mój i Bóg mój".
Nie można mieć zastrzeżeń do nazwania Jezusa "Bogiem", jeżeli Tomasz akurat to
miał na myśli. Byłoby to zgodne z tym, co sam Jezus przytoczył z Psalmów, w
których nazwano "bogami" ludzi możnych, sędziów (Jana 10:34, 35; Ps. 82:1-6).
Rzecz jasna Chrystus zajmuje znacznie wyższą pozycję niż tacy ludzie. (...)"
- Zauważmy jedną ciekawą rzecz: Najpierw ŚJ zwracają uwagę na werset, w którym
natchniony autor nazywa Jezusa "bogiem bez rodzajnika", później zwracają uwagę
na werset w którym Ojciec jest nazwanym "Bogiem bez rodzajnika" a teraz
zwracają uwagę na werset w którym Jezus jest nazwany "Bogiem" z rodzajnikiem.
Co więcej, wyraźnie słowo "Bóg" w J 20:28 odnoszą do Jezusa, nie mogąc się
zdecydować, czy go napisać z wielkiej litery, czy z małej.
Na koniec dwa cytaty. Pierwszy pochodzi z książki Pana Bednarskiego "W obronie
wiary":
"2.2. Uczą, że ponieważ w J 1:1 ("Bogiem było Słowo") przed słowem gr. theos
(Bogiem) nie występuje rodzajnik osobowy (gr. ho), to w związku z tym nie można
uznać tego określenia (Bóg) jako dot. prawdziwego Bóstwa Chrystusa. Mówią też,
że trzeba odczytać to zdanie następująco: "Słowo był bogiem" ("Chrześcijańskie
Pisma Greckie...").
Odpowiedź. Jezus nie może być "bogiem", bo w Pwt 5:7 Bóg mówi: "Nie będziesz
miał bogów innych oprócz Mnie", a w Pwt 32:39 dodaje: "Popatrzcie teraz, że Ja
jestem, Ja jeden i nie ma ze Mną żadnego boga". A przecież z J 1:1 wynika, że
gdy były wypowiadane te słowa Syn Boży był z Ojcem. Brak w J 1:1 rodzajnika nie
oznacza braku Bóstwa Chrystusa. W języku greckim - koine nie było obowiązującą
zasadą stosowanie rodzajników. Przykładem są wersety bez tych rodzajników,
mówiące o Bogu Ojcu, któremu ŚJ z tego powodu Bóstwa nie odbierają (patrz tekst
grecki) np. Łk 20:38, Mk 12:27, J 8:54, 1P 5:5, Hbr 3:4, Rz 8:33, 1Kor 8:4 i 6,
2Kor 1:21, 5:19, Gal 2:6, 6:7, Flp 2:13, 1Tes 2:5, 2Tes 2:16, Ef 4:6, 1Tm 2:5,
4:4, Tt 1:1, Ap 21:7 Oz 11:9 (LXX). Nawet w J 1:6 i 18 brak jest rodzajnika
osobowego przy słowie Bóg (theos), odnoszonym do Ojca i ŚJ to nie przeszkadza.
W zdaniu "rzekł Pan do Pana mego" (Mt 22:44) przy pierwszym Pan (dot. Ojca) nie
zastosowano rodzajnika, a przy drugim (dot. Syna) użyto go. Umieszczone one są
zaś w wyznaniu Tomasza: "Pan mój i Bóg mój" J 20:28 (gr. ho kyrios mou kai ho
theos mou) por. Mt 1:23, Hbr 1:9 (gr. ho theos ho theos dot. Syna i Ojca).
Jeśli miernikiem prawdziwości Bóstwa byłoby stosowanie rodzajnika to by okazało
się, że szatan, który nazwany jest "bogiem" (z rodzajnikiem - 2Kor 4:4), jest
wyższy od Jezusa z J 1:1. Dziwi niekonsekwencja ŚJ, bo określenie "Bóg" (bez
rodzajnika bezpośrednio przed tym słowem) z Rz 9:5 odnoszą do Ojca i nie
przeszkadza im brak rodzajnika w uznaniu Jego prawdziwego Bóstwa (por.
Strażnica Rok CVI [1985] Nr 6 s.26). W NT słowo gr. theos pada 1305 razy. Z
tego 282 to miejsca w których nie ma rodzajnika. Zaś ŚJ w swym NT tylko w 19
miejscach oddali je przez słowo "bóg". Dziwna jest więc zasada stosowana przez
ŚJ (spis w/w miejsc patrz "Błędy doktryny Świadków Jehowy. Analiza krytyczna
Chrześcijańskich Pism Greckich w Przekładzie Nowego Świata" R.H.Countess s.143-
174). Inna niekonsekwencja ŚJ to Mk 15:39, gdzie występuje jak w J 1:1
identyczne słówko greckie w miejscu słowa "był" (gr. en) i brak jest rodzajnika
przed określeniem "Syn Boży". Piszą oni o Jezusie: "był Synem Bożym" por. "był
bogiem" J 1:1. W gramatyce greckiej, gdy orzecznik rzeczownikowy występuje
przed czasownikiem nie ma potrzeby stosowania rodzajnika (kai theos en ho logos
tzn. "i Bogiem było Słowo" J 1:1). Mówi o tym znawca greki E.C.Colwell, którego
broszura ŚJ cytuje ("Czy wierzyć w Trójcę?" s.28). Jednak przytaczając jego
słowa ŚJ zmienili temat i nazwali w/w zasadę "wątpliwą regułą gramatyczną", a
wystarczy prześledzić teksty biblijne przytoczone przez ich broszurę, aby
zauważyć, że nie jest ona wcale wątpliwa (Mk 11:32, J 4:19, 6:70, 8:44, 9:17,
10:1, 12:6). Przez samo podanie tych wersetów ŚJ potwierdzili istnienie w/w
reguły w grece (patrz tekst grecki). O co więc im chodzi? Omówienie
filologiczne J 1:1 i reguły Colwella patrz R.H.Countess s.64-84 j/w. Biblie,
które ŚJ przytaczają w "Czy wierzyć w Trójcę?" (s.27) i "Chrześcijańskich
Pismach Greckich..." (s.414), na poparcie swej wersji J 1:1, pochodzą najdalej
z XIXw. Widać więc, jak nowa jest to interpretacja tego wersetu. O
spirytystycznym rodowodzie wersji J 1:1 wg ŚJ patrz rozdz. "Imię Jehowa w
Biblii Nowego Świata" pkt 13.1.- Aneks. W nauce ŚJ jest sprzeczność. W J 1:1
nazywają Jezusa "bogiem", a w J 20:28 "Bogiem". Czy można te dwie
wypowiedzi "Chrześcijańskich Pismach Greckich..." uzgodnić? Kiedyś "Wyzwolenie"
(s.12) wyd. w latach 1926-32 po słowach: "Na początku był Logos, a Logos był u
Boga, a Bogiem był on Logos" podało, że jest to tłumaczenie poprawne
(por. "Harfa Boża" s.98; "Stworzenie" s.12). ŚJ próbują też udowodnić, że Jezus
w J 1:1 jest tylko "boski", a nie Bogiem ("Chrześcijańskie Pisma Greckie..."
s.414). Zwróćmy uwagę na to, że dla tego określenia NT używa dwukrotnie innego
greckiego słowa tzn. teias (2P 1:3n.). Tertulian (ur.155) aby pokazać prawdziwe
Bóstwo Chrystusa w J 1:1 połączył ten werset z Mt 28:18: "Ojciec bowiem, który
ukochał Syna i wszystko przekazał w jego ręce [J 5:20, Mt 11:27], z pewnością
od początku ukochał i od początku przekazał, od początku bowiem Słowo było u
Boga i Bogiem było Słowo. Jemu dana jest wszelka władza od Ojca na niebie i na
ziemi" ("Przeciw Prakseaszowi" 16:1). A co odpowiedzieć na zarzut "Prowadzenia
rozmów..." (s.380-1): "zaś w wersecie 1 i 2 [J 1:1n.] podano, iż było ono
[Słowo] na początku 'u Boga'. Czy ktoś, kto jest u innej osoby może
jednocześnie być tą osobą?". Nie wiem od kiedy to rzekomo Kościół uczy, że Syn
i Ojciec są jedną i tą samą osobą. Wielu biblistów uważa, że należy odczytać i
przetłumaczyć te słowa następująco: "Słowo było w Bogu" (kom. KUL do Ew. Jana
s.106), co jest zgodne np. z J 1:18 ("Jednorodzony Bóg, który jest w łonie
Ojca") por. J 14:11 ("Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie"). Patrz też pkt 2.6.
i 2.31. (słowa Klemensa Aleks. [ur.150]). Trzeba by też zapytać ŚJ: "czy
Chrystus będzie sądził ludzi za znajomość greki?". Jeśli nie, to czemu tak
często ŚJ zajmują się udowadnianiem na podstawie filologii i gramatyki, że ich
tłumaczenie J 1:1 jest właściwe."
A drugi cytat pochodzi z Biblii Poznańskiej (Poznań 1999 r. str. 220-221).
Znajdujemy tam przypis na temat wersetu J 1:1
"(...)Słowo było u Boga. Przyimek pros (= u) wyraża bliskość i wewnętrzną
łączność, podkreśla również różnicę między Słowem a Bogiem. Różnica ta nie
dotyczy natury, bo rzeczownik Bóg (z rodzajnikiem ) oznacza w NT zazwyczaj
Osobę Ojca (por. najbardziej charakterystyczny przykład 2 Kor 13,13), ale Osób
w Bogu. Podkreślając różnicę między Słowem i Bogiem Autor nie twierdzi
bynajmniej, że Słowo jest kimś innym aniżeli jedyny Bóg, ani że jest ono innym
Bogiem, ani też, że nie jest ono Bogiem. Już w następnym zdaniu stwierdza
najwyraźniej, że Słowo było Bogiem: Theos (bez rodzajnika) oznacza naturę Bożą,
wspólną wszystkim trzem Osobom Boskim. Słowo, różne od Ojca jako Osoba, jest z
Nim identyczne pod względem natury, jest Bogiem.(...)"
Podsumowując należy stwierdzić, że brak rodzajnika przy słowie "Theos" w żaden
sposób nie ujmuje prawdziwemu Bóstwu.
Wszystkie podkreślenia dodane, wszystkie cytaty, jeśli nie podano inaczej,
pochodzą z Biblii Tysiąclecia
Skróty użyte w cytatach z "Prowadzenie rozmów" oznaczają:
NW - New World Translation of the Holy Scriptures — With References (Pismo
Święte w Przekładzie Nowego Świata — wydanie z przypisami).
Bw - Biblia warszawska, Brytyjskie i Zagraniczne Towarzystwo Biblijne, Warszawa
1975
Bp - Biblia poznańska, wyd. II popr., Księgarnia św. Wojciecha, Poznań 1982-1987
Bg - Biblia gdańska, Bryt. i Zagr. Tow. Biblijne, Warszawa 1962.
AT - The Bible — An American Translation, J. M. Powis Smith i Edgar J.
Goodspeed, 1935.
ED - The Emphatic Diaglott, Benjamin Wilson, 1864, przedruk 1942
NT - Nowy Testament, Bryt. i Zagr. Tow. Biblijne, Warszawa 1958
Pozdrawiam
Grzegorz
poszczególne fragmenty tego tekstu w różnych wątkach. Niestety, musze wywalic
większość tekstów greckich, poniewaz serwer wykrywa w moim poście niecenzuralne
slowa :-)))
Prawdziwe Bóstwo, a rodzajnik przy słowie 'theos'.
Niewątpliwie jednym z najbardziej niewygodnych fragmentów dla Świadków Jehowy
(dalej ŚJ) jest werset z Ewangelii św. Jana:
Jn 1:1Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo.(BT)
Aby podważyć Bóstwo Jezusa Chrystusa, zauważyli, że w tym wersecie jest użyte
dwa razy słowo Bóg, co więcej, przy tym słowie, które odnosi się do Ojca jest
rodzajnik 'ho', którego brak przy słowie Bóg odnoszącym się do Syna:
en archE En ho logos kai ho logos En pros ton theon kai theos En ho logos
na początek było - słowo i - słowo było u - Boga i Bóg było - słowo
Na podstawie powyższego ŚJ uznali, że skoro nie ma tam rodzajnika przy
słowie 'theos' odnoszącym się do Syna, to należy uznać, że Jezus nie jest
prawdziwym Bogiem równym Ojcu, tylko jest bogiem pisanym z małej litery.
Jak natomiast ma się prawdziwe Bóstwo do rodzajników. Prześledźmy to wiec!
--------------------------------------------------------------------------------
----------
Najpierw nasze rozumowanie zaczniemy od podziału bóstw na kategorie.
1. Bóg Ojciec – jako prawdziwe Bóstwo, którego nikt nie kwestionuje.
2. Syn Boży – jako Bóg o który rozgrywa się wieloletni konflikt. Dla
jednych jest to niezaprzeczalne Bóstwo równe Ojcu, dla innych jest to tylko
bóstwo pisane z małej litery.
3. Bóstwa, które były uważane przez pogan za prawdziwe bóstwa.
4. Przez nikogo nie kwestionowane bóstwa pisane z małej litery.
Śledząc dokładnie Pismo Święte Nowego Testamentu w języku oryginalnym można
zauważyć że:
1. Bóg Ojciec jest nazwany Bogiem (gr. 'theos') zarówno z rodzajnikiem:
J 1:1 Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo.(BT)
jak i bez rodzajnika:
J 1:6 Pojawił się człowiek posłany przez Boga - Jan mu było na imię.
2. Syn Boży jest nazwany Bogiem z rodzajnikiem:
J 20:28 Tomasz Mu odpowiedział: Pan mój i Bóg mój! (Słowo "Bóg" odnoszą do
Jezusa - "Prowadzenie rozmów na podstawie pism", Brooklyn 1991/2001, str. 126)
(warty podkreślenia jest fakt, że to nie Tomasz wypowiedział te
rodzajniki, bo mówił przecież po aramejsku. To Święty Jan je tam wstawił
zgodnie ze swoim zrozumieniem – ten który nie wstawił ich do J 1:1)
Hbr 1:8 Do Syna zaś: Tron Twój, Boże na wieki wieków (...).
(podobnie w Hbr 1:9)
jak i bez rodzajnika:
J 1:1 Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo.
(podobnie w J 1:18)
3. Bóstwa, które były uważane przez pogan za prawdziwe Bóstwa, są nazwane
Bogiem z rodzajnikiem:
Dz 19:37 Przywiedliście bowiem tych ludzi, którzy nie są ani
świętokradcami, ani też nie bluźnią naszej bogini.
jak i bez rodzajnika:
Dz 17:23 Przechodząc bowiem i oglądając wasze świętości jedną po drugiej,
znalazłem też ołtarz z napisem: "Nieznanemu Bogu". (...).
4. Przez nikogo nie kwestionowane bóstwa pisane z małej litery są nazwane
bogami z rodzajnikiem:
2Kor4:4 dla niewiernych, których umysły zaślepił bóg tego świata (...) –
mowa o szatanie.
- podobnie mamy w Flp 3:19.
jak i bez rodzajnika:
Jn 10:35 Jeżeli /Pismo/ nazywa bogami tych, do których skierowano słowo
Boże - a Pisma nie można odrzucić
Co więcej, w Nowym Testamencie można znaleźć kilka wersetów, w których jest
wymieniony Bóg prawdziwy i bóg pisany małą literą. Spójrzmy na dwa z nich,
które wydają się być bardzo ciekawe:
2 Kor 4:4 dla niewiernych, których umysły zaślepił bóg tego świata, aby nie
olśnił ich blask Ewnagelii chwały Chrystusa, który jest obrazem Boga.
W tekście greckim rodzajnik stoi zarówno przy fałszywym bogu jak i prawdziwym
Bogu.
Ga 4:8 Wprawdzie ongiś, nie znając Boga, służyliście bogom, którzy w
rzeczywistości nie istnieją.
W tekście greckim brak jest rodzajnika zarówno przy pierwszym słowie Bóg, jak i
przy tym drugim. Czy wobec tego mamy zrównać ich ze sobą?
Z tych rozważań nasuwa się wniosek, że występowanie rodzajnika (bądź jego brak)
przy słowie 'theos' ma się nijak do prawdziwego Bóstwa. Chcę zacytować mądre
powiedzenie góralskie, które bardzo podobnie i trafnie oddaje ten problem: "Jak
na Hieronima jest pogoda, albo nima, to w połowie listopada albo pada, albo ni
pada".
Teraz przyjrzyjmy się trochę dokładniej nauce ŚJ, którzy w swojej
publikacji "Prowadzenie rozmów na podstawie pism" (Brooklyn, 1991/2001, str.
126) piszą na ten temat:
"Czy z Jana 1:1 nie wynika, że Jezus jest Bogiem?
Jana 1:1 (BT): "Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było
Słowo [także Bw, Bp, Wujek, Bg, Kowalski]". Mo tłumaczy: "Logos był boski". W
AT czytamy: "Słowo było boskie". W miedzywierszowym przekładzie ED oddano ten
fragment podobnie jak w NW: "bogiem był Słowo".
Co takiego jest w tekście greckim, że niektórzy tłumacze nie decydują się na
zwrot: "Słowo było Bogiem"? Rodzajnik określony (ho) jest przed pierwszym
the•os' (Bóg), a nie ma go przed drugim. Konstrukcja rzeczownika z rodzajnikiem
określonym wskazuje na tożsamość, osobowość, podczas gdy orzecznik bez
rodzajnika poprzedzający czasowniki (zgodnie z budową zdania w języku greckim)
wskazuje na charakter, czyli cechę. Tak wiec tekst ten nie mówi, że Słowo
(Jezus) był tożsamy z Bogiem, u którego przebywał, tylko że Słowo był podobny
bogu, boski, że był bogiem (zob. NW z przypisami, s. 1579).
- W ten oto sposób ŚJ na podstawie braku rodzajnika sprowadzili osobę Jezusa
Chrystusa do postaci "boga" pisanego z małej litery. Przetłumaczyli więc ten
werset w sposób następujący:
Na początku był Słowo, a Słowo był u Boga i Słowo był bogiem.
W tejże publikacji ("Prowadzenie rozmów...") piszą dalej:
"Co apostoł Jan miał na myśli w Jana 1:1? Czy uważał, że Jezus jest Bogiem albo
że Jezus i jego Ojciec są jednym Bogiem? W wersecie 18 tego samego rozdziału
Jan napisał: "Boga nikt ["żaden człowiek", NW] nigdy nie widział; jedno-rodzony
Syn ["jednorodzony bóg", NW], który jest w łonie Ojca, ten opowiedział" (NT).
Czy ktoś z ludzi widział Jezusa Chrystusa, Syna? Oczywiście! Czy wobec tego Jan
powiedział, że Jezus jest Bogiem? Skądże!"
- Tutaj mamy jedną ciekawostkę. Zobaczmy jak głęboko ŚJ wnikają w kontekst,
analizując dokładnie werset 18 tego rozdziału. Niestety najwyraźniej nie
zauważyli oni, że w tym wersecie przy słowie "Boga" odnoszącym się do Ojca ni
ma rodzajnika greckiego "ton". Co więcej, piszą oni, że Boga nikt nie widział,
a Jezusa przecież widzieli. Ale przecież natchniony autor pisze o "Bogu bez
rodzajnika", że go nikt nie widział. Sami wcześniej uczyli, że Jezus
jest "bogiem bez rodzajnika" – to jak to w końcu jest? Widział ktoś "boga bez
rodzajnika", czy nie widział? Takie jest ich właśnie zrozumienie kwestii
rodzajników i słowa "widzieć", które odbierają w jego potocznym znaczeniu
(Znacznie szersze tego słowa <gr. 'horaO'> pokazują nam takie fragmenty jak Jn
14:7-11, 3Jn 1:11 itp.). Następnie SJ piszą dalej w tejże publikacji:
"Pod koniec swej Ewangelii Jan podsumował tę sprawę następująco: "Te zaś są
spisane, abyście wierzyli, że Jezus jest Chrystusem, [nie Bogiem, lecz] Synem
Boga" (Jana 20:31).
Czy okrzyk Tomasza według Jana 20:28 nie świadczy o tym, że Jezus naprawdę jest
Bogiem?
W Jana 20:28 czytamy: "Odpowiedział Tomasz i rzekł mu: Pan mój i Bóg mój".
Nie można mieć zastrzeżeń do nazwania Jezusa "Bogiem", jeżeli Tomasz akurat to
miał na myśli. Byłoby to zgodne z tym, co sam Jezus przytoczył z Psalmów, w
których nazwano "bogami" ludzi możnych, sędziów (Jana 10:34, 35; Ps. 82:1-6).
Rzecz jasna Chrystus zajmuje znacznie wyższą pozycję niż tacy ludzie. (...)"
- Zauważmy jedną ciekawą rzecz: Najpierw ŚJ zwracają uwagę na werset, w którym
natchniony autor nazywa Jezusa "bogiem bez rodzajnika", później zwracają uwagę
na werset w którym Ojciec jest nazwanym "Bogiem bez rodzajnika" a teraz
zwracają uwagę na werset w którym Jezus jest nazwany "Bogiem" z rodzajnikiem.
Co więcej, wyraźnie słowo "Bóg" w J 20:28 odnoszą do Jezusa, nie mogąc się
zdecydować, czy go napisać z wielkiej litery, czy z małej.
Na koniec dwa cytaty. Pierwszy pochodzi z książki Pana Bednarskiego "W obronie
wiary":
"2.2. Uczą, że ponieważ w J 1:1 ("Bogiem było Słowo") przed słowem gr. theos
(Bogiem) nie występuje rodzajnik osobowy (gr. ho), to w związku z tym nie można
uznać tego określenia (Bóg) jako dot. prawdziwego Bóstwa Chrystusa. Mówią też,
że trzeba odczytać to zdanie następująco: "Słowo był bogiem" ("Chrześcijańskie
Pisma Greckie...").
Odpowiedź. Jezus nie może być "bogiem", bo w Pwt 5:7 Bóg mówi: "Nie będziesz
miał bogów innych oprócz Mnie", a w Pwt 32:39 dodaje: "Popatrzcie teraz, że Ja
jestem, Ja jeden i nie ma ze Mną żadnego boga". A przecież z J 1:1 wynika, że
gdy były wypowiadane te słowa Syn Boży był z Ojcem. Brak w J 1:1 rodzajnika nie
oznacza braku Bóstwa Chrystusa. W języku greckim - koine nie było obowiązującą
zasadą stosowanie rodzajników. Przykładem są wersety bez tych rodzajników,
mówiące o Bogu Ojcu, któremu ŚJ z tego powodu Bóstwa nie odbierają (patrz tekst
grecki) np. Łk 20:38, Mk 12:27, J 8:54, 1P 5:5, Hbr 3:4, Rz 8:33, 1Kor 8:4 i 6,
2Kor 1:21, 5:19, Gal 2:6, 6:7, Flp 2:13, 1Tes 2:5, 2Tes 2:16, Ef 4:6, 1Tm 2:5,
4:4, Tt 1:1, Ap 21:7 Oz 11:9 (LXX). Nawet w J 1:6 i 18 brak jest rodzajnika
osobowego przy słowie Bóg (theos), odnoszonym do Ojca i ŚJ to nie przeszkadza.
W zdaniu "rzekł Pan do Pana mego" (Mt 22:44) przy pierwszym Pan (dot. Ojca) nie
zastosowano rodzajnika, a przy drugim (dot. Syna) użyto go. Umieszczone one są
zaś w wyznaniu Tomasza: "Pan mój i Bóg mój" J 20:28 (gr. ho kyrios mou kai ho
theos mou) por. Mt 1:23, Hbr 1:9 (gr. ho theos ho theos dot. Syna i Ojca).
Jeśli miernikiem prawdziwości Bóstwa byłoby stosowanie rodzajnika to by okazało
się, że szatan, który nazwany jest "bogiem" (z rodzajnikiem - 2Kor 4:4), jest
wyższy od Jezusa z J 1:1. Dziwi niekonsekwencja ŚJ, bo określenie "Bóg" (bez
rodzajnika bezpośrednio przed tym słowem) z Rz 9:5 odnoszą do Ojca i nie
przeszkadza im brak rodzajnika w uznaniu Jego prawdziwego Bóstwa (por.
Strażnica Rok CVI [1985] Nr 6 s.26). W NT słowo gr. theos pada 1305 razy. Z
tego 282 to miejsca w których nie ma rodzajnika. Zaś ŚJ w swym NT tylko w 19
miejscach oddali je przez słowo "bóg". Dziwna jest więc zasada stosowana przez
ŚJ (spis w/w miejsc patrz "Błędy doktryny Świadków Jehowy. Analiza krytyczna
Chrześcijańskich Pism Greckich w Przekładzie Nowego Świata" R.H.Countess s.143-
174). Inna niekonsekwencja ŚJ to Mk 15:39, gdzie występuje jak w J 1:1
identyczne słówko greckie w miejscu słowa "był" (gr. en) i brak jest rodzajnika
przed określeniem "Syn Boży". Piszą oni o Jezusie: "był Synem Bożym" por. "był
bogiem" J 1:1. W gramatyce greckiej, gdy orzecznik rzeczownikowy występuje
przed czasownikiem nie ma potrzeby stosowania rodzajnika (kai theos en ho logos
tzn. "i Bogiem było Słowo" J 1:1). Mówi o tym znawca greki E.C.Colwell, którego
broszura ŚJ cytuje ("Czy wierzyć w Trójcę?" s.28). Jednak przytaczając jego
słowa ŚJ zmienili temat i nazwali w/w zasadę "wątpliwą regułą gramatyczną", a
wystarczy prześledzić teksty biblijne przytoczone przez ich broszurę, aby
zauważyć, że nie jest ona wcale wątpliwa (Mk 11:32, J 4:19, 6:70, 8:44, 9:17,
10:1, 12:6). Przez samo podanie tych wersetów ŚJ potwierdzili istnienie w/w
reguły w grece (patrz tekst grecki). O co więc im chodzi? Omówienie
filologiczne J 1:1 i reguły Colwella patrz R.H.Countess s.64-84 j/w. Biblie,
które ŚJ przytaczają w "Czy wierzyć w Trójcę?" (s.27) i "Chrześcijańskich
Pismach Greckich..." (s.414), na poparcie swej wersji J 1:1, pochodzą najdalej
z XIXw. Widać więc, jak nowa jest to interpretacja tego wersetu. O
spirytystycznym rodowodzie wersji J 1:1 wg ŚJ patrz rozdz. "Imię Jehowa w
Biblii Nowego Świata" pkt 13.1.- Aneks. W nauce ŚJ jest sprzeczność. W J 1:1
nazywają Jezusa "bogiem", a w J 20:28 "Bogiem". Czy można te dwie
wypowiedzi "Chrześcijańskich Pismach Greckich..." uzgodnić? Kiedyś "Wyzwolenie"
(s.12) wyd. w latach 1926-32 po słowach: "Na początku był Logos, a Logos był u
Boga, a Bogiem był on Logos" podało, że jest to tłumaczenie poprawne
(por. "Harfa Boża" s.98; "Stworzenie" s.12). ŚJ próbują też udowodnić, że Jezus
w J 1:1 jest tylko "boski", a nie Bogiem ("Chrześcijańskie Pisma Greckie..."
s.414). Zwróćmy uwagę na to, że dla tego określenia NT używa dwukrotnie innego
greckiego słowa tzn. teias (2P 1:3n.). Tertulian (ur.155) aby pokazać prawdziwe
Bóstwo Chrystusa w J 1:1 połączył ten werset z Mt 28:18: "Ojciec bowiem, który
ukochał Syna i wszystko przekazał w jego ręce [J 5:20, Mt 11:27], z pewnością
od początku ukochał i od początku przekazał, od początku bowiem Słowo było u
Boga i Bogiem było Słowo. Jemu dana jest wszelka władza od Ojca na niebie i na
ziemi" ("Przeciw Prakseaszowi" 16:1). A co odpowiedzieć na zarzut "Prowadzenia
rozmów..." (s.380-1): "zaś w wersecie 1 i 2 [J 1:1n.] podano, iż było ono
[Słowo] na początku 'u Boga'. Czy ktoś, kto jest u innej osoby może
jednocześnie być tą osobą?". Nie wiem od kiedy to rzekomo Kościół uczy, że Syn
i Ojciec są jedną i tą samą osobą. Wielu biblistów uważa, że należy odczytać i
przetłumaczyć te słowa następująco: "Słowo było w Bogu" (kom. KUL do Ew. Jana
s.106), co jest zgodne np. z J 1:18 ("Jednorodzony Bóg, który jest w łonie
Ojca") por. J 14:11 ("Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie"). Patrz też pkt 2.6.
i 2.31. (słowa Klemensa Aleks. [ur.150]). Trzeba by też zapytać ŚJ: "czy
Chrystus będzie sądził ludzi za znajomość greki?". Jeśli nie, to czemu tak
często ŚJ zajmują się udowadnianiem na podstawie filologii i gramatyki, że ich
tłumaczenie J 1:1 jest właściwe."
A drugi cytat pochodzi z Biblii Poznańskiej (Poznań 1999 r. str. 220-221).
Znajdujemy tam przypis na temat wersetu J 1:1
"(...)Słowo było u Boga. Przyimek pros (= u) wyraża bliskość i wewnętrzną
łączność, podkreśla również różnicę między Słowem a Bogiem. Różnica ta nie
dotyczy natury, bo rzeczownik Bóg (z rodzajnikiem ) oznacza w NT zazwyczaj
Osobę Ojca (por. najbardziej charakterystyczny przykład 2 Kor 13,13), ale Osób
w Bogu. Podkreślając różnicę między Słowem i Bogiem Autor nie twierdzi
bynajmniej, że Słowo jest kimś innym aniżeli jedyny Bóg, ani że jest ono innym
Bogiem, ani też, że nie jest ono Bogiem. Już w następnym zdaniu stwierdza
najwyraźniej, że Słowo było Bogiem: Theos (bez rodzajnika) oznacza naturę Bożą,
wspólną wszystkim trzem Osobom Boskim. Słowo, różne od Ojca jako Osoba, jest z
Nim identyczne pod względem natury, jest Bogiem.(...)"
Podsumowując należy stwierdzić, że brak rodzajnika przy słowie "Theos" w żaden
sposób nie ujmuje prawdziwemu Bóstwu.
Wszystkie podkreślenia dodane, wszystkie cytaty, jeśli nie podano inaczej,
pochodzą z Biblii Tysiąclecia
Skróty użyte w cytatach z "Prowadzenie rozmów" oznaczają:
NW - New World Translation of the Holy Scriptures — With References (Pismo
Święte w Przekładzie Nowego Świata — wydanie z przypisami).
Bw - Biblia warszawska, Brytyjskie i Zagraniczne Towarzystwo Biblijne, Warszawa
1975
Bp - Biblia poznańska, wyd. II popr., Księgarnia św. Wojciecha, Poznań 1982-1987
Bg - Biblia gdańska, Bryt. i Zagr. Tow. Biblijne, Warszawa 1962.
AT - The Bible — An American Translation, J. M. Powis Smith i Edgar J.
Goodspeed, 1935.
ED - The Emphatic Diaglott, Benjamin Wilson, 1864, przedruk 1942
NT - Nowy Testament, Bryt. i Zagr. Tow. Biblijne, Warszawa 1958
Pozdrawiam
Grzegorz
--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl